Thursday 15 October 2009

ΧΑΛΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Έχει και η Ουρουγουάη ... αδαμάντινο ΠΑΛΑΙΣΤΗ!

Αμαρτία, να το προσπεράσετε. Με κέρδισε γιατί είναι φτιαγμένο από τα καλύτερα συστατικά που μια ταινία μπορεί να σε κρατήσει καθηλωμένο μέχρι τέλους. Η βαθιά συγκίνηση και τα πλούσια συναισθήματα δεν χρησιμοποιούνται ως εύκολες μελοδραματικές λύσεις σε ένα θέμα που ούτως ή άλλως διαθέτει σπάνια ανθρωπιά, αγάπη και εσωτερική δύναμη. Αξιοπρέπεια και περηφάνια είναι αξίες που προϋποθέτουν τη μάχη της κατάκτησής τους. Η ανθρώπινη υπέρβαση ξεκινάει από το μυαλό, και την ψυχή και καταλήγει στην καρδιά και το σώμα. Είναι αδύνατο να αντισταθεί ο θεατής αδιάφορα και να μη μπει στον πειρασμό της ταύτισής του με τους χαρακτήρες της ιστορίας. Με έντονο πάθος για τη ζωή και την επιτυχία με κάθε κόστος η ανθρώπινη ύπαρξη προχωρά βήμα - βήμα ενώ κορυφώνεται προς το τραγικό φινάλε με τις πληγές αγιάτρευτες..»

myfilm.gr

Δημήτρης Παπαμίχος

«Δραματική κωμωδία ή, αν θέλετε, μαύρη, που το σενάριό της θα ήλκυε και τους αδελφούς Κοέν. Οι δύο ήρωες είναι ταυτόχρονα καραγκιόζηδες, αλλά με ένα ιδιαίτερο τρόπο τραγικοί και γοητευτικοί. Η τοποθέτηση του σκηνικού σε μια κωμόπολη τού πουθενά μπορεί να ειδωθεί και ως μια αλληγορία της (βόρειας) αμερικανικής κοινωνίας του τυχοδιωκτισμού, της μπλόφας και της κομπίνας.»

EXODOS

Χάρης Καλογερόπουλος

«Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Αλβάρο Μπρέχνερ διατηρεί τη μελαγχολική και υπόγεια σατιρική ματιά των Ρεμπέλα και Στόλ, έχει όμως ένα ευκρινέστερα δραματικό προσανατολισμό, ενώ μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία και με τον «Παλαιστή» του Ντάρεν Αρονόφσκι. Ο Γκάρι Πικέρ, ως γαλίφης Πρίγκιπας Ορσίνι, κουβαλά το φίλμ στις πλάτες του, ισορροπώντας δεξιοτεχνικά ανάμεσα στο αλέγρο ταμπεραμέντο και το εσωτερικό συναισθηματικό κενό. Σκηνοθετικά στιβαρός, ο Μπρέχνερ αποφεύγει τη φάρσα και γίνεται όσο πρέπει πικρός ή τρυφερός.»

ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ

Χρήστος Μήτσης

«Η αντιπρόταση της Ουρουγουάης στον οσκαρικό «Παλαιστή» του Ντάρεν Αρονόφσκι διεκδικεί τις δάφνες μιας τραγικωμωδίας που αγαπά τη φθαρμένη ύπαρξη των χαρακτήρων της.»

ΕΘΝΟΣ

Άντα Δαλιάκα

«Αποτελεί μια σύγχρονη σινεφίλ πρόταση με έντονο κοινωνικό σχόλιο. Μια ιδιαίτερη ταινία πάνω στα ζητήματα της τιμής και της επιβίωσης, με καθαρό υπαρξιακό περιεχόμενο. Ένα μικρό διαμάντι.»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ

Νέστωρας Πουλάκος

«Ταινία έκπληξη από την Ουρουγουάη»

Η ΑΥΓΗ

Κώστας Τερζής

«Το παράξενο πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι πετυχημένο και τα τεχνικά σημεία του φιλμ επίσης αξιοπρόσεχτα»

ATHENS VOICE

Γιώργος Κρασσακόπουλος

«Ένα είδος χιουμοριστικού νεο-γουέστερν, πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Αλβάρο Μπρέχνερ, που πρωτοπροβλήθηκε στην Εβδομάδα της Κριτικής στις φετινές Κάνες… Μια διασκεδαστική κωμωδία…»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Νίνος Φενέκ Μικελίδης

«Εξαιρετικός ο πρωταγωνιστής Γκάρι Πικέρ. Φοβερή φάτσα. Δυνατή η ιδέα.»

ΤΑ ΝΕΑ

Δημήτρης Δανίκας

«Δυο συναρπαστικοί χαρακτήρες… Κουβαλάει ως το τέλος μια συναισθηματική αλήθεια που μας αρέσει στο σινεμά, ιδίως όταν έρχεται πακέτο με αξιοπρόσεκτη τεχνική και αισθητική αρτιότητα.»

ΣΙΝΕΜΑ

Θοδωρής Δημητρόπουλος

«Καλοφτιαγμένο φιλμ από την Ουρουγουάη, μικρό μεν, ενδιαφέρον δε, έξυπνη ιδέα, ωραίο αποτέλεσμα, ενδιαφέροντα πρόσωπα, καλή φωτογραφία.»

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ του Ρίζου

Ιάσωνας Τριανταφυλλίδης

«Μια ιλαροτραγωδία με έναν εξαιρετικό πρωταγωνιστή (Γκάρι Πικέρ).»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Δημήτρης Μπούρας

«Η παράξενη σχέση ανάμεσα σε έναν ισπανό ατζέντη πυγμαχικών αγώνων και σε έναν ανατολικογερμανό πρώην πρωταθλητή πυγμαχίας (Γκάρι Πικέρ,Γιούκο Αχόλα αντιστοίχως) τροφοδοτεί με χιούμορ αυτή την ενδιαφέρουσα δραματική κομεντί με φόντο την Ουρουγουάη.»

ΤΟ ΒΗΜΑ

Γιάννης Ζουμπουλάκης

«H ταινία του Álvaro Brechner δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη. Η αφήγηση ακολουθεί μια ελαφρώς "πειραγμένη" μορφή του αρχετυπικού νουάρ, εμπλουτισμένη με νέο-western στοιχεία. O Gary Piquer σε κερδίζει πολύ εύκολα επί την εμφανίσει. Κεντρικός πυρήνας του έργου είναι η κομπίνα. Έχει διαφορά αν αυτή την κομπίνα την στήνει κάποιο μικρό «ψάρι»; Ο Ουρουγουανός δημιουργός απαντάει κατηγορηματικά «ναι». Το έξυπνο όσο κι απλοϊκό στόρι ανατρέπει την σύγχρονη αρνητική εικόνα που θέλει τον απατεώνα κακόβουλο και του επισυνάπτει ψυχή. Το πιο εύστοχο σχόλιο της ταινίας είναι πάνω σε αυτό: στον τρόπο που ψυχογραφεί τον βασικό αρνητικό χαρακτήρα, κάτι που θυμίζει και το πώς έβλεπε παλιότερα το λαϊκό σινεμά τον φτωχο-απατεώνα, μαζί και το δικό μας. Μάλιστα, ο Brechner δεν τον αγγελο-ποιεί, ώστε να κάνει λούμπεν το σινεμά του, αλλά παραδέχεται την αρνητική του φύση, κάτι που κάνει και την ταινία του μοντέρνα.»

cine.gr

Σταύρος Γανωτής

«Mια μαύρη δραμεντί με στοιχεία νουάρ στο σενάριο, τα οποία φροντίζει ο πρωτάρης στα μεγάλου μήκους Ουρουγουανός σκηνοθέτης, να υπογραμμίσει επιδεικτικά με τη στυλάτη φωτογραφία του και να τα τονίσει με το υπνωτιστικό, υπομονετικό μοντάζ του, που αφήνει να ξεδιπλωθούν μελένια τα μελαγχολικά στοιχεία μιας ιστορίας που εξερευνά περισσότερο απ’ τις πτυχές του εκμεταλλευμένου, αυτές του εκμεταλλευτή, ενός χαρακτήρα που συστήνεται, αναμενόμενα, μιαρά διπρόσωπος, για να αναπτυχθεί αποκαλύπτοντας στο σκοτεινό ψυχισμό του, τις ζεστές γωνιές συμπόνιας, πνιγμένες όπως είναι απ’ την ανάγκη να στήσει αυτήν την παγίδα στον άνθρωπο που δένει με αλυσίδες, όχι μόνο για να τον εκμεταλλευτεί ο ίδιος, αλλά και για να τον βοηθήσει να επιβιώσει, προστατεύοντάς τον απ’ το ενδεχόμενο να έρθει αντιμέτωπος με το δεδομένο λυκόφως του. Tο σενάριο προσπαθεί να ρίξει μερικές γροθιές σάτιρας στην ευρύτερη έννοια της εξαπάτησης των αδυνάμων που δεν είναι τόσο αδύναμοι όσο τους κάνουν να πιστεύουν αυτοί που τους παίζουν τα ταμπούρλα να χορέψουν…»

mftm.gr

Ιωσήφ Πρωιμάκης

«Διασκευάζοντας ένα διήγημα του διάσημου Ουρουγουανού συγγραφέα Juan Carlos Onetti, ο Alvaro Brechner επιτυγχάνει, στην πρώτη του μεγάλου μήκους σκηνοθετική απόπειρα, να κατασκευάσει ένα ιδιόρρυθμο σύμπαν, εμπλουτισμένο με ρετρό αισθητική, ξεπεσμένους ήρωες και ηθική γουέστερν. Μέσα από την ιστορία του κομπιναδόρου Πρίγκιπα Ορσίνι και του αγαθού γίγαντα παλαιστή του (ή του αρκουδιάρη και της αρκούδας του, αν θέλετε) ο Brechner αγγίζει με ειλικρίνεια αλλά και με μια ποιητική νότα θέματα όπως η ανδρική φιλία, η τιμή και τα σμπαραλιασμένα όνειρα, κάνοντας τη «Χάλια Μέρα Για Ψάρεμα» μια αξιοσημείωτη ταινία και κλείνοντάς μας ραντεβού μέχρι την επόμενη δουλειά του που θα περιμένουμε με ενδιαφέρον. Ιδιαίτερα απολαυστικός στο ρόλο του Πρίγκιπα ο ισπανικής καταγωγής σκοτσέζος Gary Piquer.»

nooz.gr

Σπύρος Θωμόπουλος